Λορεντζάτος, Παναγής

(Γαλάτσι Ρουμανίας 1871 – Αθήνα 1941). Φιλόλογος, συγγραφέας και πανεπιστημιακός. Σπούδασε στη φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, της οποίας αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας (1913). Αρχικά σταδιοδρόμησε ως καθηγητής φιλόλογος σε σχολεία της μέσης εκπαίδευσης, ενώ στη συνέχεια ασχολήθηκε με την αρχισυνταξία του ιστορικού λεξικού το οποίο εξέδωσε η Ακαδημία Αθηνών. Το 1924 ανέλαβε την έδρα της αρχαίας ελληνικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ανάμεσα στα σπουδαιότερα έργα του συγκαταλέγονται τα: Λεξικολογικά υπομνήματα στα Νέα Ελληνικά (σε συνεργασία με τον Αχιλλέα Τζάρτζανο, 1915), Τα σύνθετα στο Κεφαλληνιακό ιδίωμα (1913), Διαλεκτολογικά (1921), Ομηρικόν Λεξικόν (1925), Πλούταρχος, Σόλων και Θεμιστοκλής (1928), Ένα βιβλίο για τη γλώσσα μας (1929, κριτική), Ιστορικό λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής (1938) κ.ά.